مسئولیت عظیم حاضران غدیر از زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

1. از همگان خواست تا به امامت دوازده امام اعتراف كنند.

2. از همگان خواست تا به امام على (علیه السلام) بیعت كنند.

3. از همگان خواست تا از فرمان على (علیه السلام) سرپیچى نكنند كه فرمود:

دوستداران علی و فرزندانش کسانی هستند که نوشته شده در دلهایشان ایمان، و مدد نموده خداوند ایشان را بوسیله فرشته ای از سوی خودش و او وارد فرماید ایشان را در باغهائی که جاریست از زیر آنها نهرهائی برای همیشه در آنجا می مانند. خداوند از ایشان راضی و ایشان از خداوند خشنودند.

 استدلال عمروبن عاص به حدیث غدیر

هـمـه مى دانند كه عمروبن عاص یكى از دشمنان سرسخت امیرالمؤمنین (ع) بوده است وى افكار آشـفـتـه معاویه را سازمان بخشید و او را براى مقابله با امیرالمؤمنین (ع) آماده كرد با دسیسه هاى خـود او را ازسقوط حتمى رهاند, و با طرح مساله حكمیت لشكر شام را نیرو بخشید و سپاه كوفه را بـه اخـتـلاف و تفرقه انداخت همان جا بود كه نطفه خوارج منعقد شد و براى این خدمت , حكومت مصر را از معاویه پاداش گرفت .
پـیـش از آنـكـه مـعـاویـه حـكـومـت مـصـر را بـه او پیشنهاد كند، در نامه اى از او تقاضاى كمك كرده مى نویسد: على باعث قتل عثمان شد و من خلیفه عثمان هستم.

نظر ابن تیمیه در مورد غدیر

ابن تیمیه درباره حدیث مذکور قائل است که «حدیث (من کنت مولاه فَعَلی مولاه) در صحاح وجود ندارد. ولی علما آن را نقل کرده اند و مردم در صحت آن اختلاف دارند. از بخاری، ابراهیم حربی و عده ای از اهل حدیث نقل شده که آنان در این حدیث طعن وارد کرده و آن را تضعیف کرده اند. .». (منهاج السنّة ج 7 ص 319)

پاسخ: ترمذی این حدیث را در صحیح خود نقل نموده و آن را صحیح دانسته کسی را نمی شناسیم که در این حدیث نزاع کرده باشد، اگر کسی بود ابن تیمیه نام می برد.

حضرت زهرا در دفاع از ولایت

بعد از ارتحال رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم حزب سقیفه که به غصب خلافت پرداختند اغلب کسانی بودند که در روز غدیر حضور داشتند و با چشم های خود رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم را مشاهده کرده بودند که دست علی علیه السلام را بلند کرده و به مردم نشان داد.

آنها با گوش های خود شنیده بودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:

«من کنت مولاه فهذا علیٌّ مولاه»

و حتی اغلب آنان در آن روز با حضرت علی علیه السلام دست بیعت داده و جانشینی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم را به وی تبریک گفته بودند. اگر به ندرت کسانی هم بودند که در غدیر حضور نداشتند، آنان نیز اخبار قطعی آن را از مسلمانان حاضر در غدیر دریافت کرده بودند. دیگر شبهه ای در صحّت جریان غدیر وجود نداشت وزمان زیادی هم نگذشته بود تا احتمال فراموشی مردم  قابل اعتنا باشد.

اگر ماجراي غدير خم از نظر تاريخي واقعيت دارد، چرا پس از ماجراي سقيفه شركت كنندگان در آن محفل و نيز مردم مدينه سخني كه نشانه يادآوري اين ماجرا باشد، بر زبان نياوردند؟ 

به نظر مي‏رسد اين پرسش يكي از چالش‏هاي جدّي فرا روي شيعه است؛ زيرا شيعه: 

الف) با بهره ‏گيري از منابع معتبر خود و اهل سنت به اثبات اصل ماجراي غدير مي‏پردازد؛ منابعي كه در آن صدها صحابي و تابعي شناخته شده وجود دارد